Dé beklimming

Vanochtend om 8:00u was weer het ontbijten en vervolgens het maken van het lunchpakket, onze warme kleren die we mee wilde nemen gingen bij Ingrid en Guido (de fotograaf) in de auto. Om 9:10u reisden we af naar Sault, op een aantal van ons na die gelijk vanaf het appartementencomplex de uitdaging aan zijn gegaan. Na ander half uur door de mooie omgeving te hebben gereden arriveren we op onze startplaats voor vandaag, we gaan gelijk de fietsen uitladen en de sturen weer recht zetten. We verdelen de groep in drieën, in elke groep zitten minimaal 2 begeleiders. Om 11:00u gaat dan ook daadwerkelijk mijn echte uitdaging beginnen, ik rijd in het tweede groepje. De eerste kilometer of 4 rijden we gezamenlijk op, zodra ik dan op kop kom te fietsen ga ik dan ook mijn eigen tempo draaien waardoor ik de rest van de groep achter mij laat. Ik fiets dan tussen de 12 en 14 km/ uur naar het eerste rust punt, hier bij "Chalet Reynard" krijgen we van de eigenaren van ons verblijf nog een pannenkoek met suiker en een voedingsreep aangeboden. Na een paar minuten te hebben gestaan ga ik samen met Michel, Saskia en Maarten beginnen aan de laatste 6 kilometers van deze bewuste klim, op naar het weerstation boven op de Mont Ventoux. Als na een paar minuten Maarten zijn eigen tempo gaat rijden blijf ik bij Michel en Saskia die ongeveer het zelfde tempo hebben als mij deze laatste kilometers. We stoppen nog een keertje of vier, om even net dat beetje kracht terug te krijgen voor het volgende stuk. Bij het monument van "Tom Simpson", de wielrenner die in de dertiende etappe van de "Tour de France 1967" na zijn val ongeveer 2 kilometer onder de top overlijdt, stoppen we voor het laatst. In deze laatste kilometers stijgt het stijgingspercentage boven de 11%, Bij de laatste bocht word het nog iets steiler en moet ik om het te halen terug schakelen naar mijn aller lichtste versnelling, daar staat ook Bouwe mij nog toe te juichen en maakt Guido nog deze mooie actie foto. Ik kom om 13:30u aan op de top van de "Mont Ventoux", het laatste stuk van de beklimming is zeker het zwaarst niet alleen vanwege het stijgingspercentage maar ook omdat je dan vanaf "Chalet Reynard" de hele tijd het weerstation inzicht heb wat ook mijn doelstelling was om te halen. Ook begon op dit kale stuk juist de wind mee te spelen. Nadat ik even naar de auto ben geweest om mijn warme kleren aan te doen maakt Erik Rekers met mijn mobiel nog deze foto

Op de top haal haal ik ook dit aandenken

Jammer dat ook Strava de klim van vandaag niet goed heeft genoteerd, maar toch voor de nieuwsgierige mensen hier de link voor de route: https://www.strava.com/activities/1201072967